هنگامیکه یک دانه کاشته می شود برای رشد آن به آب، گرما(نور)، هوا وصبر نیاز است . وقتی وارد ایمان مسیحی می شویم همانند این دانه هستیم که اگر بخواهیم رشد کنیم، باید تمام این شرایط را داشته باشیم.
بعد از گرفتن نجاتی که هدیه خدا بود، دراولین مرحله احتیاج به آب هست که در ایمانِ مسیحی همان تعمید آب می باشد. تعمید آب علاوه بر اینکه برای رشد این دانه ضروری است، شهادتی بر ایمان ما نیز می باشد. یکی از ملزومات ایمان مسیحی تعمید آب است و ضرورت آن جایی مشخص می شود که عیسی مسیح نیز خود این کار را انجام داد(لوقا3: 12).
مرحله بعد دریافت گرما و نور می باشد تا دانه وجودی ما رشد کند، این همان روح القدس است (اعمال رسولان2: 38) که با قدرت و گرمایی که به زندگی ما می دهد این نیاز را نیز برطرف می سازد.
سومین عامل هوا می باشد. در زندگی جدید ما ممکن است مسائلی به وجود بیاید که ایمان ما را خفه کنند و مانع رشد و بالندگی شوند واگر ما در آموزش و جایگاه درست نباشیم این فرصت را در اختیار شریر قرار می دهیم که بوسیله کسی یا چیزی، زندگی روحانی ما را تحت تاثیر قرار دهد. ما همانند نوزادان شیرخوارِ تازه متولد شده ای هستیم که برای این مراقبت احتیاج به کلیسا داریم، تا اگر به هر دلیلی در اشتباه افتادیم به ما گوشزد کرده و جلوی این خفگی را بگیرند.
این نوزاد شیرخوار احتیاج به مراقبت دارد تا آهسته آهسته رشد کند، بدون شک در این مسیر سختی بسیاراست مخصوصا برای کسانی که به شریعت پشت کرده اند، اما این تکامل روح احتیاج به زمان دارد که فقط با صبر امکان پذیر است. بدون شک هیچ دانه ای بدون گذر زمان به رشد مناسب نمی رسد وعجله ی بیش از حد، در نطفه آنرا خشک می کند.
هیچ اتفاقی در زندگی به یکباره روی نمی دهد. در کلام می خوانیم که خدا جهان را در شش روز آفرید، این را هم می دانیم که زمانهای خدا با زمانهای ما تفاوت دارد شاید هر هزار سال ما یک روز خداوند باشد، در نتیجه این که خدا جهان را در یک لحظه نیافرید، بلکه زمان صرف آن نمود. حال ما چگونه انتظار داریم بعد از ایمان در مدت کوتاهی مکاشفه ها ی زیاد یا تغییر ناگهانی داشته باشیم
ما در صبر رشد می کنیم و از شیرخوارگی به خوردن غذاهای جامد می رسیم. اگر با برداشت درستی از مسیحیت و اینکه عیسی مسیح چه کسی بود؟ برای ما انسانها چه کرد؟ چرا بدون هیچ انتظارِ جبرانی ما را نجات داد؟ و اینکه نقشه خدا برای نجات ما چه بوده است، وارد این راه شده باشیم با هر بحران و سختی در زندگی شروع به پرسیدن سوالات نادرست نکرده و سعی نمی کنیم آنرا زیر سوال ببریم. بیشتر کسانیکه به این دعوت بله می گویند انتظار معجزه ای در حد شعبده بازی از عیسی مسیح دارند. در حالیکه هیچگاه فراموش نکنیم در زندگی مسیحی هیچ کار و برنامه ای خارج از زمان تعیین شده اتفاق نمی افتد.برای خیلی از مسایل در زندگی باید صبر کرد تا زمان وقوع آن فرا برسد. زندگی مسیحی به همان اندازه که آسان است به همان اندازه هم سخت است. زیرا ما همواره در جنگ با شریر هستیم او سعی دارد این زمان را برای ما طاقت فرسا ساخته و صبرو تحمل ما را تحت تاثیر قرار دهد.
ولی ما باید با تحمل سختی ها به خدا این فرصت را بدهیم که در زندگی ما کار کند و درجه صبر ما را تغییر دهد. در کارها و امور زندگیمان هیچ گاه به توانایی خود تکیه نکنیم، اما هیچگاه نیز تصور نکنیم ما از پس سختی ها هر آنچه که باشند، برنمی آییم وضعیف هستیم ، بلکه همه مسائل را به حضور خدا برده و اجازه دهیم او ساماندهی کند و اینگونه دعا کنیم " خداوندا من قدرت ندارم، تو قدرت بده. من تحمل ندارم، تو صبر بده." زیرا خدا توانایی هایی در وجود ما نهاده که می خواهد آنها را در دوره صبر برما هویدا کند.
زمانی گلدانی داشتم که در حال خشک شدن بود از آنجایی که علاقه بسیار به آن داشتم برایش وقت گذاشتم بعد از مدتی در نهایت تعجب دیدم گلهای زیبایی داد. من برای گل دادن از آن مواظبت نکرده بودم فقط دوستش داشتم ولی گل داد. دقیقا خدا اینکار را با زندگی ما انجام می دهد وقتی از ایمانمان مواظبت کنیم و صبر داشته باشیم تا او در زندگی هایمان کار کند ثمره ها می آیند، اگر درست رشد کرده باشیم و این همان ریشه دواندن است.
ما بعنوان انسان نمی توانیم مانع اتفاقات زندگی شویم پس اجازه دهیم که زندگی پیش برود، با اتفاقاتی که روی میدهد ما ریشه های قویتری پیدا میکنیم و ثمره بهتری می دهیم و می توانیم در کنار دوستان برای عیسی مسیح و کلیسا بایستیم. با صبرآن دانه ی کاشته شده در زندگی ما تبدیل به درختی با ریشه های قوی می شود که در برابر طوفانهای زندگی مقاوم و پایدارباقی می ماند.
آنکه در مسیح ریشه دارد مثال میخی است که هر چه برآن بکوبند ثباتش بیشترمی شود
