چرا شرکت در جلسات کلیسایی مهم است؟
کتاب مقدس به ما می گوید که ما نیاز به شرکت در کلیسا داریم تا بتوانیم خدا را با ایمانداران دیگر پرستش کنیم و از کلام خدا برای رشد روحانی خود تعلیم بگیریم (اعمال رسولان 2 : 42 ، عبرانیان 10 : 25). کلیسا جایی است که ایمانداران می توانند همدیگر را محبت کنند (1 یوحنا 4 : 12)، همدیگر را تشویق کنند (عبرانیان 3 : 13)، ملاحظة یکدیگر را بکنند (عبرانیان 10 : 24)، همدیگر را خدمت کنند (غلاطیان 5 : 13)، همدیگر را راهنمایی کنند (رومیان 15 : 14)، به همدیگر افتخارکنند (رومیان 12 : 10)، و با هم مهربان و دلسوز همدیگر باشند (افسسیان 4 : 32). وقتی کسی به عیسی مسیح برای نجاتش اعتماد می کند، او عضو بدن مسیح می شود (1 قرنتیان 12 : 27). برای اینکه یک کلیسا درست عمل کند، همة "قسمتهای بدن" آن باید موجود باشند (1 قرنتیان 12 : 14-20). همینطور، یک ایماندار بدون کمک و تشویق ایمانداران دیگر نمی تواند به بلوغ کامل روحانی برسد (1 قرنتیان 12 : 21-26). به این دلایل، شرکت در کلیسا، و مشارکت باید جنبة منظمی در زندگی یک ایماندار داشته باشد. شرکت هفتگی در کلیسا برای ی ایماندار بعنوان یک امر قانونی و "واجب" نیست، اما کسیکه به مسیح تعلق دارد باید خودش اشتیاق پرستش خدا، دریافت کلام او، و مشارکت با ایمانداران دیگر را داشته باشد.
هدف کلیسا چیست؟
اعمال رسولان 2 :42 را می توان عبارتی دانست برای بیان هدف کلیسا: "در تعلیم رسولان و مشارکت ایشان و شکستن نان و دعاها مواظبت می نمودند. " بر اساس این آیه، هدف/ فعالیتهای کلیسا باید 1) تعلیم اصول کتاب مقدس، 2) تامین محلی برای مشارکت ایمانداران، 3) انجام عشاء ربانی، و 4) دعا باشد. کلیسا باید اصول کتاب مقدس را تعلیم بدهد تا ما بتوانیم در ایمانمان ریشه کنیم. افسسیان 4 : 14 به ما می گوید، "تا بعد از این اطفال متموج و رانده شده از باد هر تعلیم نباشیم از دغل بازی مردمان در حیله اندیشی برای مکرهای گمراهی." کلیسا باید محلی باشد برای مشارکت، جایی که مسیحیان به همدیگر تعهد دارند و همدیگر را احترام می کنند (رومیان 12 : 10)، همدیگر را راهنمایی می کنند (رومیان 15: 14)، مهربان و دلسوز یکدیگر هستند (افسسیان 4 : 32)، همدیگر را تشویق می کنند (1 تسالونیکیان 5: 11)، و از همه مهمتر، یکدیگر را دوست دارند (1 یوحنا 3 : 11). کلیسا باید جایی باشد که ایمانداران عشاء ربانی را دریافت کنند، مرگ و ریختن خون او را بجای ما بیاد بیاورند (1 قرنتیان 11 : 23-26). مفهوم "شکستن نان" (اعمال 2 : 42) ایدة با هم غذا خوردن را هم می دهد. این مثال دیگریست از تشویق به مشارکت. و بالاخره هدف کلیسا بر اساس اعمال رسولان 2 : 42 دعاست. کلیسا جایی است که دعا را تشویق می کند، دعا کردن را تعلیم می دهد، و دعا کردن مرتبا انجام می شود. فیلیپیان 4 : 6-7 ما را تشویق می کند، "برای هیچ چیز اندیشه مکنید بلکه در هر چیز با صلوه و دعا با شکرگزاری مسئولات خود را به خدا عرض کنید. و سلامتی خدا که فوق از تمامی عقل است دلها و ذهنهای شما را در مسیح نگاه خواهد داشت." وظیفة دیگری که به کلیسا داده شده است، بشارت دادن به خبر خوش نجات از طریق عیسی مسیح است (متی 28 : 18-20، اعمال رسولان 1 : 8). کلیسا خوانده شده است تا در رساندن خبر خوش از طریق کلام و اعمال وفادار باشد. کلیسا باید در جامعه یک " فانوس دریایی" باشد، که خداوند و نجات دهندة ما عیسی مسیح را نشان بدهد. کلیسا هم انجیل را انتشار می دهد و هم اعضا را آماده می کند که خبر خوش را به مردم برسانند (1 پطرس 3 : 15). هدف نهایی کلیسا در کتاب یعقوب 1 : 27 بیان شده است "پرستش صاف و بی عیب نزد خدا و پدر این است که یتیمان و بیوه زنان را در معصیت ایشان تفقد کنند و خود را از آلایش دنیا نگاه دارند." کلیسا برای خدمت به نیازمندان است. این فقط شامل رسانیدن خبر خوش نجات نیست، بلکه تامین احتیاجات جسمانی لازم و مناسب نیز هست (غذا، لباس، خانه). کلیسا همچنین برای مسلح کردن ایمانداران در مسیح با سلاح هایی است که لازم دارند تا بر گناه تسلط بیابند و از آلودگی دنیا آزاد شوند. این بوسیلة تعالیم کتاب مقدسی و مشارکت مسیحیان انجام می شود. بنابراین، هدف کلیسا چیست؟ پولس رسول تصویری به ایمانداران قرنتس می دهد. کلیسا دستهای خدا، دهان، و پاهای خدا در این دنیاست- یعنی بدن مسیح (1 قرنتیان 12 : 12-27). ما باید کارهایی را انجام دهیم که اگر عیسی مسیح اینجا در جسم روی زمین بود انجام می داد. کلیسا باید "مسیحی" ، "شبیه مسیح"، و پیرو مسیح باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر