خدا قوت و سپر من است

خداوند قوّت و سپر من است. من بر او توکّل می‌کنم. او مرا یاری می‌کند و خوشحال می‌سازد، او را با سرودهای شادی سپاس می‌خوانم. مزمور ۲۸: ۷

عیسی مسیح شکر به خاطر وجودت که نجات تمامی ایمانداران بوسیله تو مهیا شده است، زیرا تنها راه نجات ما تو هستی. مسیح جان دلهای ما را از محبت وایمان واقعی پر کن و در تمام مراحل زندگی روشنگر راه ما باش. به ما بیاموز تا بتوانیم اراده تو را درک کنیم و بر طبق اراده تو رفتار کنیم و آن طور که شایسته توست، تو را پرستش کنیم. ای پدر قلب های ما را با روح خود لمس کن و نورت را بر ما بتابان. روح القدس عزیز فیض خود را بر ما جاری کن و چشمان ما را باز کن تا زیبایی زندگی کردن با تو را تجربه و محبت و وفاداری تو را ببینیم. آمین

عيسي تنها راه نجات بشر

یوحنا ۱۴ : ۶ -  عیسی به او گفت: "راه منم، راستی منم، زندگی منم. هیچ کس نمی‌تواند به خدا برسد مگر بوسیله من".

در این آیه عیسی مسیح به وضوح به ما می گوید که فقط یک راه و یک شکل برای نجات بشریت وجود دارد. با خواندن این آیه می فهمیم عیسی تنها راه نجات بشر است، نه یکی از راهها. عیسی خیلی راحت به ما می گوید که دنبال راه‌های دیگر نگردیم. به راستی که عیسی یک هدیه است برای بشریت، او می خواهد همه انسانها او را ملاقات کنند.

براي هر پيشامدي خدا را شكر كنيد

شادی کنيد و شکر کنيد. کتاب مقدس به ما می گوید: "برای هر پیش آمدی خدا را شکر نمایید، زیرا اینست خواست خدا برای شما که از آن عیسی مسیح هستید." ( اول تسالونيکيان ۵ : ۱۸ ) اين چطور امکان دارد؟ توجه داشته باشيد که خدا به ما می گويد: "در هر وضعی شکرگزار باشيم و نه برای هر وضعی". خدا از شما انتظار ندارد که برای بدی و شرارت، برای گناه، برای رنج و يا برای نتايج دردناکی که آنها در دنيا ايجاد می کنند، شکرگزار باشيد. به جای آن، خدا می خواهد که شما او را شکر کنيد برای اينکه از مشکلات شما استفاده خواهد کرد تا اهداف او عملی شود. کتاب مقدس می گوید: "در خداوند دائماً شاد باشید، و باز می‌گویم شاد باشید". ( فيليپيان ۴ : ۴ ) در اين آيه نمی گويد: "بخاطر رنجهايتان شادی کنيد". اين می شود مکتب لذت بردن از دردمازوکيسم. شما "در خداوند" شادی می کنيد. هر اتفاقی که می افتد باز هم شما می توانيد در محبت، حفاظت، حکمت، قدرت و وفاداری خدا شادی کنيد. عيسی مسيح گفت: "در آن روز، شادی و پايکوبی کنيد، زيرا پاداشتان در آسمان عظيم است". ( لوقا ۶ : ۲۳ )

ما همچنين می توانيم با شناخت به اين مساله که خدا با ما در رنجها همراه است، شادی کنيم. ما خدای دور و جدا را خدمت نمی کنيم که از کنار خط برای ما کلمات تکراری تشويق آميز می پراند بلکه او وارد رنج ما می شود. عيسی مسيح اين کار را در تجسم خود کرد، و روح او اين کار را در ما اکنون انجام می دهد. خدا هرگز ما را به حال خود رها نخواهد کرد.

هرگز قبول نکنيد که نااميد شويد. با استقامت و صبور باشيد. کتاب مقدس می فرمايد: " زيرا می دانيد گذار ايمان شما از بوته آزمايشها، پايداری به بار می آورد. اما بگذاريد پايداری کار خود را به کمال رساند تا بالغ و کامل شويد و چيزی کم نداشته باشيد". ( يعقوب ۱ : ۳ – ۴ )

بنای شخصيت، روند کندی است. هر گاه سعی کنيم مشکلات را در زندگی ناديده بگيريم و از آنها فرار کنيم، آنگاه اين روند را دور می زنيم و در رشد خود تاخير می اندازيم و در واقع با يک رنج بدتری به آخر خط می رسيم؛ رنجی بی ارزش که با انکار و کناره گيری همراه است.

وقتی نتايج ابدی رشد شخصيت خود را می قاپيد، آنگاه کمتر دعاهای "مرا تسلی ده" و "کمک کن احساس خوبی داشته باشم" را خواهيد کرد و بيشتر دعاهای " شبيه تو گردم" و "از اين استفاده کن تا بيشتر شبيه تو شوم" را خواهيد کرد.

شما زمانی رشد می کنيد که شروع به ديدن دست خدا در رويدادهای تصادفی، پريشان و به ظاهر غير مهم می کنيد. اگر همين اکنون با مشکلی روبرو هستيد، نپرسيد: "چرا من؟" بلکه بجای آن بپرسيد: "از من می خواهی چه چيز را ياد بگيرم؟" پس از آن به خدا اعتماد کنيد و در انجام آنچه صحيح است، ادامه دهيد". اگر می خواهيد که خدا به وعده خود وفا کند، لازم است که شما نيز با کمال صبر و بردباری، خواست خدا را انجام دهيد. ( عبرانيان ۱۰ : ۳۶ )

بنابراین نااميد نشويد بلکه رشد کنيد و بدانید پشت سر هر مشکلی هدفی هست. کتاب مقدس می گوید: "می دانيم در حق آنان که خدا را دوست می دارند و بر طبق اراده او فرا خوانده شده اند، همه چيزها با هم برای خيريت در کار است". ( روميان ۸ : ۲۸ )

خود را با تمام سلاح هاي خدا مجهز كنيد

خود را با تمام سلاح‌های خدا مجهز کنید تا بتوانید در برابر وسوسه‌ها و نیرنگ‌های شیطان ایستادگی نمائید. بدانید که جنگ ما با انسانها نیست، انسانهایی که گوشت و خون دارند، بلکه ما با موجودات نامرئی می جنگیم که بر دنیای نامرئی حکومت می کنند، یعنی‌ بر موجودات شیطانی و فرمانروایان شرور تاریکی. بلی، جنگ ما با اینهاست، با لشکرهایی از ارواح شرور که در دنیای ارواح زندگی‌ می کنند. ( افسسیان ۶ : ۱۱-۱۲ )

خدا را شکر که ما از طریق عیسی مسیح بر علیه ارواح پلید شیطانی قدرت و نفوذ داریم. ما باید با نور بخشهای قبلی افسسیان، در این بخش درک کنیم که پولس چه می‌گوید. ما نیاز داریم که درک کنیم که از طریق عیسی قدرت و نفوذ داریم. ستیزه ما با شیطان باید همیشه با این دانش باشد که ما بر علیه او قدرت و نفوذ داریم، چون او دشمن شکست خورده است. خداوند عیسی مسیح، او را برای ما شکست داد. با این حال قدرت و نفوذ ایماندار قسمتی از زندگی‌ مسیحی ماست که تعداد اندکی‌ ایماندار آن را می شناسند. بعضی‌‌ها فکر می کنند که غلبه بر شیطان فقط مخصوص تعداد اندکی‌ است که از طرف خدا انتخاب شده اند، و خداوند فقط به آنها این قدرت و نفوذ خاص را بخشیده است. ولی اینطور نیست، این قدرت و نفوذ متعلق به تمام فرزندان خدا است.

ما وقتی دوباره متولد می شویم، این قدرت و نفوذ را دریافت می‌کنیم. وقتی‌ که ما انسانهای جدیدی در عیسی مسیح می شویم، نام عیسی مسیح را به ارث می بریم و می توانیم از این نام در دعاهایمان بر ضد شیطان استفاده کنیم. ولی شیطان نمی خواهد که ایمانداران قدرت و نفوذ خود را بشناسند. او دوست دارد که هر زمان که می خواهد، بتواند ما را شکست بدهد. بدین خاطر او تمام سعی‌ خود را خواهد کرد تا مسیحیان به این حقیقت پی‌ نبرند. او در این نکته، بیشتر از دیگر نقاط زندگی‌، با ما ستیزه می کند. او خوب می داند که وقتی‌ ما به حقیقت پی‌ ببریم، روزهای حکومت او تمام می شود، ما بر او حکومت خواهیم نمود و از قدرت و نفوذی که متعلق به ماست لذت خواهیم برد. آمین

تو بايد دوباره متولد شوي

اينها کلماتی بودند که عيسی به يکی از مذهبی ترين مردم زمان زندگی خود گفت. ( يوحنا ٣ : ١ – ٨ )

نيقوديموس شب هنگام نزد عيسی آمد تا درباره تعليم جديد عيسی سئوال کند. نيقوديموس يک فريسی و يکی از بزرگان قوم يهود بود. او به خدا ايمان داشت، روزه می گرفت، دعا می کرد، يکدهم در آمدش را می داد، در جلسات شکرگزاری شرکت می کرد، کتاب مقدس را مطالعه می کرد و سعی می کرد مسایل اخلاقی را رعايت کند. با اين وجود عيسی به او می گويد که او بايد دوباره متولد شود تا بتواند به پادشاهی خدا وارد شود.

در جای دیگر عيسی می گوید: "آنچه می‌گویم عین حقیقت است. تا کسی از آب و روح تولد نیابد، نمی‌تواند وارد ملکوت خدا شود. ( يوحنا ۳ : ۵ ). کمی بعد اينطور گفت: "شما با سخنانی که به شما گفتم پاک شده ايد. در همین ارتباط "پولس رسول می نویسد: "مسيح خويشتن را داد تا کليسا را با آب و کلام شسته و آنرا پاک و مقدس گرداند. ( افسسیان ۵ : ۲۶ )

پطرس می نویسد: "اين بار تولد شما در اثر بذری فانی نبود، بلکه بوسيله بذری غير فانی يعنی کلام خدای زنده و جاويدان تولد تازه يافتيد". کلام بذری است که در قلبمان کاشته می شود و سبب رشد ايمانمان می شود. برای تولد دوباره به کلام خدا و روح خدا نياز داريم.

او ما را نجات داد، نه بخاطر خوبی و پاکی ما، بلکه فقط در اثر رحمت و دلسوزی که نسبت به ما داشت، ما را از گناهانمان شست و طاهر ساخت و بوسیله ‌روح‌القدس، به ما تولدی تازه و حیاتی نو بخشید. ( تیتوس ۳ : ۵ )
برای اينکه بتوانيم بتن بسازيم به ماسه، سیمان و آب احتياج داريم. در بيابان ماسه زياد وجود دارد ولی اين بخودی خود دليل وجود بتن نمی شود. در دريا ماسه و آب فراوان وجود دارد، اما دريا از بتن پر نيست، بهمين طريق کلمه و روح خدا بايد با پشيمانی و ايمان قلبی ترکيب شوند تا يک انسان نجات يابد.

دريافت عدالت از طريق ايمان

انسان وقتی نجات می يابد، عدالت را در يافت می کند. خيلی‌ها بدليل اينکه عدالت خدا را که بوسيله ايمان بدست می آيد نفهميده اند و نشاط کاملی که از اين هديه خدا بوجود می آيد را ندارند.

پيام عدالت اخبار نيک است. در همان لحظه‌ای که ما اين کلام را می شنويم ايمانی در قلبمان پدید می آيد. ما می خواهيم اين را بپذيريم چرا که اين بما تعلق دارد. اين هديه خدا برای ما است. ما بايد ايمان بياوريم و اعتراف کنيم. "زیرا بوسیله ایمان قلبی است که شخص رضایت خدا را حاصل می‌کند و بعد هنگامی که در برابر دیگران ایمان خود را به زبان می‌آورد، نجات خود را تایید می‌نماید". ( رومیان ۱۰ : ۱۰ )

ادامه پاكي

بعنوان مسيحی ممکن است هدفمان را از دست داده گناه کنيم. گناه بی‌عدالتی است. گناه خدا را خشنود نمی سازد. انسان بايد آن را جبران سازد. بلافاصله به مقابله آن برخاستن بهترين است. برای توبه کردن صبر نکنید! عهد خدا اين است. "اگر ما به گناهان خود اعتراف کنيم، می توانيم به او اعتماد کنيم زيرا او به حق عمل می کند. اگر ما به گناهان خود اعتراف نماییم، می‌توانیم به اواعتماد کنیم زیرا او به حق عمل می‌کند. او گناهان ما را می‌آمرزد و ما را از همه خطاهایمان پاک می‌سازد‌. ( اول یوحنا ۱ : ۹ )

اما اگر در نور بسر می بريم – همانطور که خدا در نور است – در آن صورت با يکديگر اتحاد داريم و خون عيسی، پسر او، ما را از همه گناهانمان پاک می سازد". ( اول یوحنا ۱ : ۷ )

دعاهاي ما موثر هستند

با داشتن يک رابطه خوب با خدا می توانيم با دليری با سرود و دعا نزد او بيایيم. ( عبرانیان ۴ : ۱۶ ) مهمترين چيزها هنگاميکه به حضور خدا می آیيم آن است که مطمئن باشيم قلبمان از همه گناهها پاک شده است. اين را بوسيله ايمانمان به قدرت پاک کننده خون عيسی بدست می آوريم. بعد از آنکه از پاکی مان آگاهی پيدا کرديم، می توانيم با دليری نزد او دعا کنيم. "ای عزیزان، اگر وجدان ما راحت و آسوده باشد، می‌توانیم با اطمینان خاطر و اعتماد کامل به حضور خداوند بیاییم". ( اول یوحنا ۳ : ۲۱ )

خدا هنگاميکه دعاهای فرزندان عادلش را می شنود لذت می برد. زیرا خداوند نسبت به نیکوکاران نظر لطف دارد و به دعای ایشان گوش می‌دهد، اما از بدکاران روگردان است". ( اول پطرس ۳ : ۱۲ )

مشخص است که اگر ما عادل نباشیم و يا عدالت خدا را جستجو نکنیم، دعاهای ما بی‌تاثیر خواهد بود اما دعای صادقانه مرد درستکار، قدرت و تاثیر شگفت انگیز دارد. ( یعقوب ۵ : ۱۶ )

خدا دعاهای ما را می شنود و به آنها پاسخ می دهد اگر ما به رابطه درستمان ( عدالتمان در مسيح ) معتقد بوده، ايمان داشته باشيم.

ايمان چيست؟

ايمان اطمينانی است به چيزهايی که به آن اميدواريم و اعتقادی است به چيزهايی که نمی بينيم. ( عبرانيان ١١ : ١ ) ايمان زمان حاضر است. حالا ايمان دارد. حالا دريافت می کند. حالا عمل می کند. يکی از بزرگترين تفاوتهای بين ايمان و اميد مربوط به زمانشان می شود. اميد معمولا با زمان آينده کار دارد، در حاليکه ايمان اغلب زمانش حال حاضر است. گاهی اوقات بعضی ها می گويند که اقدام حادثه انگيزی انجام داده اند. خوب قاعدتا منظور اين افراد اين است که آنها نمی دانند چه اتفاقی خواهد افتاد يا آينده چطور می شود. آنها دلشان می خواهد که چيزی نو را امتحان کرده ببينند که آيا شدنی است.

اين نوع ايمان که عبرانيان ١١ : ١ صحبتش را می کند اينطوری نيست. برعکس، ايمان حقيقی به خدا يک اطمينان است. وقتی که يک شخص قدمی با ايمان برمی دارد روی صخره محکمی می ايستد. اين اطمينان ايمان به کلام تغيير ناپذير خداست.

ما ممکن است برای چيزی سالها اميد داشته باشيم، تا زمانيکه ما اميدواريم آن هميشه از ما دور است. از طرف ديگر خيلی چيزها را بوسيله ايمانمان می توانيم به زندگيمان وارد کنيم. برای مثال خوب است که ما به نجات اميد داريم، اما برای اينکه نجات يابيم بايد به اميدمان اطمينان داشته باشيم و بوسيله ايمانمان مسيح را همين حالا دريافت کنيم. اگر چه نمی بينيم که او با ابر می آيد و احساس پرواز هم نمی کنيم، با اين وجود نجات يافته ايم زيرا به عيسی مسيح ايمان داريم. اگر هم سندی برای ايمانمان نداشته باشيم، به اندازه کافی سند در کلام خدا داريم. سند ما ايمان ماست. خدا يک شاهد است. او هرگز دروغ نمی گويد. اگر ما به کلام خدا اعتماد کنيم، به ما ثابت خواهد شد که کلام خدا در مقابل آزمايشها می ايستد.

چگونه ميتوانيم ايمان بدست آوريم؟

پس ايمان از شنيدن پيام پديد می آيد و پيام ما کلام مسيح است. ( رومیان ۱۰ : ۱۷ ) بهترين روش برای بدست آوردن ايمان، گوش دادن به کلام خدا است. ما نه فقط می بايستی کلام را با گوشهايمان بشنويم، بلکه با قلبمان هم.

برای گوش دادن قلبی به کلام خدا، لازم است که ما آماده پذيرفتن و همين طور خواستار پيام خدا باشيم. پيشنهاد می کنم که کلام خدا را بخصوص عهد جديد را برای خودمان با صدای بلند بخوانیم. نام خودمان را در جاهایی که پيام انفرادی دارد بگذاریم. فهرستی از خواست‌های خدا برای خود تهيه کنیم. ايمان بياوریم، دريافت کنیم و به آن هر روزه اعتراف کنیم. ايمان ما تا زمانی که هر روز کلام خدا را می شنويم رشد خواهد نمود. آمین

ايمان چيست؟

ايمان اطمينانی است به چيزهايی که به آن اميدواريم و اعتقادی است به چيزهايی که نمی بينيم. ( عبرانيان ١١ : ١ ) ايمان زمان حاضر است. حالا ايمان دارد. حالا دريافت می کند. حالا عمل می کند. يکی از بزرگترين تفاوتهای بين ايمان و اميد مربوط به زمانشان می شود. اميد معمولا با زمان آينده کار دارد، در حاليکه ايمان اغلب زمانش حال حاضر است. گاهی اوقات بعضی ها می گويند که اقدام حادثه انگيزی انجام داده اند. خوب قاعدتا منظور اين افراد اين است که آنها نمی دانند چه اتفاقی خواهد افتاد يا آينده چطور می شود. آنها دلشان می خواهد که چيزی نو را امتحان کرده ببينند که آيا شدنی است.

اين نوع ايمان که عبرانيان ١١ : ١ صحبتش را می کند اينطوری نيست. برعکس، ايمان حقيقی به خدا يک اطمينان است. وقتی که يک شخص قدمی با ايمان برمی دارد روی صخره محکمی می ايستد. اين اطمينان ايمان به کلام تغيير ناپذير خداست.

ما ممکن است برای چيزی سالها اميد داشته باشيم، تا زمانيکه ما اميدواريم آن هميشه از ما دور است. از طرف ديگر خيلی چيزها را بوسيله ايمانمان می توانيم به زندگيمان وارد کنيم. برای مثال خوب است که ما به نجات اميد داريم، اما برای اينکه نجات يابيم بايد به اميدمان اطمينان داشته باشيم و بوسيله ايمانمان مسيح را همين حالا دريافت کنيم. اگر چه نمی بينيم که او با ابر می آيد و احساس پرواز هم نمی کنيم، با اين وجود نجات يافته ايم زيرا به عيسی مسيح ايمان داريم. اگر هم سندی برای ايمانمان نداشته باشيم، به اندازه کافی سند در کلام خدا داريم. سند ما ايمان ماست. خدا يک شاهد است. او هرگز دروغ نمی گويد. اگر ما به کلام خدا اعتماد کنيم، به ما ثابت خواهد شد که کلام خدا در مقابل آزمايشها می ايستد.

شفا براي مسيحيان

خدا شفا دهنده است. خدا خود را بين قوم اسرایيل به عنوان يک خدای شفا دهنده ظاهر ساخت، ( يهوه رافاه ) او قول داد که اگر از او اطاعت کنند، مرضها از آنها دور باشد. " و گفت هر آينه اگر قول يهوه خدای خود را بشنوی و آنچه را در نظر او راست است بجا آوری و احکام او را بشنوی و تمام فرايض او را نگاه داری همانا هيچيک از همه مرضهايی را که بر مصريان آورده ام بر تو نياورم زيرا که من يهوه شفا دهنده تو هستم". ( خروج ۱۵ : ۲۶ )

شفا يكي از احسانهاي خدا

خدا برای فرزندانش پدر است. او بدليل شفقتی که نسبت به عزيزانش دارد، مقرراتی برای شفای آنها برقرار کرده است. اين يکی از مزايای پدر آسمانی داشتن است که به احتياجات ما اهميت می دهد. "ای جان من خداوند را متبارک بخوان و جميع احسانهای او را فراموش مکن که تمام گناهانت را می آمرزد و همه مرضهايت را شفا می بخشد. ( مزمور ۱۰۳ : ۲ – ۳ )

توجه کنید که شفا يکی از احسانهای خداست. خدا هم به شفای روحانی و هم به شفای جسمانی ما علاقمند است.

مسيح براي شفاي ما رنج ديد

اشعيا نبی درباره رنج خادم خدا، مسيح يا رها کننده اسرایيل يعنی عيسی که مجازات گناهان ما را برداشت، نوشت. عيسی بجای ما، در همه حالتهايی که ما مستحق رنج بوديم، رنج ديد. فيزيکی، فکری و روحانی. او اينکار را اين خاطر انجام داد که ما ديگر اين رنجها را نکشيم. او جانشين ما، رها کننده ما بود. چهار نويسنده اناجيل برای ما راجع به چيزهايی که در مورد رنج مسيح ديدند و شيندند، نوشتند. از طرف ديگر اشعيا نبی برای ما چيزی را که از طريق روح خدا برايش مکاشفه شده بود، راجع به رنج مسيح می نويسد.

" این دردهای ما بود که او به جان گرفته بود، این رنجهای ما بود که او بر خود حمل می‌کرد؛ اما ما گمان کردیم این درد و رنج مجازاتی است که خدا بر او فرستاده است. برای گناهان ما بود که او مجروح شد و برای شرارت ما بود که او را زدند. او تنبیه شد تا ما سلامتی کامل داشته باشیم. از زخمهای او ما شفا یافتیم. ما همچون گوسفندانی که آواره شده باشند، گمراه شده بودیم؛ راه خدا را ترک کرده به راههای خود رفته بودیم. با وجود این، خداوند تقصیرها و گناهان همه ما را به حساب او گذاشت". ( اشعیا ۵۳ : ۴ – ۶ )

در متی ۸ : ۱۶ – ۱۷ می توانيم اين را واضح تر ببينيم. در اين سه آيه چيزهای مختلفی را که عيسی بخاطر آنها رنج برد می بينيم، وقتی او جای ما را گرفت و مجازات خدا برای گناه بر او قرار گرفت.

بوسيله زخم هاي او ما شفا يافتيم

پطرس به خوبی راجع به محاکمه عيسی شهادت می دهد. او بخوبی از اتفاقی که در جلجتا افتاد باخبر بود. او بعدها راجع به تاثيری که کفاره عيسی بايستی بر روی زندگی ما بگذارد می نويسد و از تاثيرات روحانی و جسمانی که در اثر کفاره عيسی بوجود می آيد سخن می گوید. او در نامه اول پطرس باب ۲ آیه ۲۴می نویسد: " مسيح شخصاً بار گناهان ما را بر دوش گرفت و آنها را بر صليب برد تا ما هم نسبت به گناه بميريم و برای نيکی مطلق زيست کنيم، زيرا بسبب زخمهای اوست که شما شفا يافته ايد.

جمله " از زخمهای او شفا يافته ايد " اشاره مستقيمی است به اشعيا ۵٣ : ۵ . به خاطر می آوریم که عيسی قبل از آنکه به صليب کشيده شود، شلاق ( تازيانه ) خورد. ( مرقس ۱۵ : ۱۵ ) او اين مجازات جسمانی را به خاطر اين متحمل شد که ما شفا بيابيم. به یاد داشته باشیم تمام مجازاتی که عيسی قبل و در طول مصلوب شدن تحمل کرد، به خاطر شفای روحی، جانی و جسمی ما بود.

خدا ميخواهد ما سالم باشيم

"ای عزيز دعا می کنم که روزگار بر وفق مراد تو باشد و همانطور که در روح سالم هستی، از سلامتی بدن نيز برخوردار باشی". ( سوم یوحنا آیه ۲ ) خدا بسلامت روحانی و جسمانی ما علاقمند است. او می خواهد بدنهای ما هم همانقدر که قلبهای ما از تاثيرات شيطان آزاد است، آزاد باشد.

"زيرا با قيمت گزافی خريده شده ايد. پس بدنهای خود را برای جلال خدا بکار بريد". ( اول قرنتیان ۶ : ۲۰ ) ما با خون مسيح خريده شده ايم و قيمت گزافی برای سلامتی روحانی و جسمانی ما پرداخته شده است پس همانطور که ما باید یک زندگی مقدس و پاکيزه روحانی در بدنهايمان داشته باشيم، اين امکان نیز وجود دارد که سالم زندگی کنيم

روح القدس دوباره متولد ميكند و تجديد ميكند

در هنگام توبه، روح القدس ايمانداران را به خلقت جديدی تبديل می کند. ( دوم قرنتیان ۵ : ۱۷ ) او ما را نجات داد، نه بخاطر خوبی و پاکی ما، بلکه فقط در اثر رحمت و دلسوزی که نسبت به ما داشت، ما را از گناهانمان شست و طاهر ساخت و بوسیله ‌روح‌القدس، به ما تولدی تازه و حیاتی نو بخشید. ( تیطوس ۳ : ۵ )

کار اساسی که روح القدس در نجات انجام می دهد اين است که تولد تازه و يک زندگی تازه را به شخص می دهد تا بتواند از فرزندان خدا شود. ( اول یوحنا ۵ : ۱۲ و یوحنا ۱ : ۱۲ )

از طريق عملکرد روح القدس ما قسمتی از خانواده خدا و بدن مسیح می شويم. ( اول قرنتیان ۱۲ : ۱۳ ) اين يک سند است،" پس بايد بفهميم که اگر کسی تحت تاثير روح القدس می باشد نمی تواند عيسی را لعنت کند و هیچکس نیز نمی‌تواند با تمام وجود عیسی را خداوند بخواند، جز اینکه روح‌القدس این حقیقت را بر او آشکار ساخته باشد. ( اول قرنتیان ۱۲ : ۳ )

همه ما ايمانداران اين تجربه را از روح القدس داريم که "روح خدا با روح ما باهم شهادت می دهند که ما فرزندان خدا هستیم". ( رومیان ۸ : ۱۶ ) ولی خدا بيش از اين دارد که می خواهد بما بدهد. به اضافه اينکه می خواهد ما را برکت دهد و از ما استفاده کرده ديگران را برکت دهد.

تظاهر به محبت نكنيد

تظاهر به محبت نکنید، بلکه محبتتان صادقانه باشد. رومیان ۱۲ : ۹

رومیان ۱۲: ۹ از ما می خواهد که تظاهر نکنیم و اگر محبت می کنیم اینطور نباشد که قصد و هدفی دیگری در سر داشته باشیم. بلکه صادقانه محبت کنیم. تنها محبت صادقانه محبت حقیقی است.

ریاکاری به معنای این است که تظاهر کنیم صفتی را داریم که در واقع در ما نیست و یا به این تظاهر کنیم که چیزی هستیم در حالی که آنگونه نیستیم. برای مثال در دوم قرنتیان باب ۱۱ آیه ۱۱ تا ۱۵ می خوانیم که شیطان "خویشتن را به فرشته نور مشابه می سازد" و خدمتگذاران شیطان "خویشتن را به رسولان مسیح مشابه می سازند". این تشابه شیطان و خادمینش به چیزی که نیستند، نمونه ریاکاری خالص است .

بنابراین محبت مان باید از دل، بی‌ریا، واقعی و صادقانه باشد. نه اینکه فقط به گفتارمان باشد بلکه در راستی و اعمالمان نیز. باشد که ما در محبت به یکدیگر رشد کنیم و بیشتر و بیشتر قدر اینکه همه ما به یک بدن یعنی بدن مسیح و یک خانواده یعنی خانواده خدا تعلق داریم و برادران یکدیگر هستیم، را بدانیم. باشد که محبت را بر هرچیز ارجعیت دهیم زیرا محبت "کمربند کمال است" (کولسیان ۳: ۱۴ ).