هر كسي مي‌تواند دعا كند اما تنها كساني كه در ايمان به مسيح و اطاعت از سلوك مي‌كنند, مي‌توانند انتظار داشته باشند كه جواب دعاهاي خود را بيابند. عيسي مسيح مي‌گويد: <من راه و راستي و حيات هستم هيچ كس نزد پدر جز به وسيله من نمي‌آيد.> (يوحنا 6:14) رابطه و مشاركت ما با خدا زماني كه ما مسيح را به عنوان نجات‌دهنده و خداوند خود مي‌پذيريم, آغاز مي‌گردد.
براي دعاي موفق داشتن قلب پاك بسيار حائز اهميت است امري حياتي محسوب مي‌شود. نويسنده مزامير مي گويد: < اگر بدي را دل خود منظور مي داشتم, خداوند مرا نمي شنيد> ( مزمور 66 : 18 ). در صورتي كه گناه اعتراف نشده اي در زندگي ما وجود داشته باشد نمي توانيم از خدا انتظار داشته باشيم كه به دعاي ما جواب دهد.
اغلب, روحيه عدم بخشش در ما يكي از موانع اصلي دعاي ما محسوب مي‌گردد. عيسي مي‌فرمايد: «وقتي كه به دعا بايستيد, هر گاه كسي به شما خطا كرده باشد, او را ببخشيد تا آن كه پدر شما نيز كه در آسمان است, خطاياي شما را معاف دارد.> (مرقس 25:11).
هيچ دعايي بجز دعاي اعتراف, از قلبي كه هنوز از اسارت عدم بخشش و تلخي آزاد نشده توسط پدر آسماني شنيده نمي‌شود. من و شما اگر مي‌خواهيم به قدرت دعا كه جزئي از ميراث مسيحي ما است دست يابيم, بايد با قلبي بخشنده به حضور خدا بياييم.
به علاوه, اگر انتظار داريم خدا به دعاي ما پاسخ دهد بايد با دلي پر از ايمان دعا كنيم. عيسي مي‌فرمايد: <و هر آنچه با ايمان به دعا طلب كنيد, خواهيد يافت.> (متي 22:21) و <بر وفق ايمانتان به شما بشود.> (متي 29:9). با اين وجود تنها عده معدودي از ما اين سخنان را جدي مي‌گيريم و جرأت مي‌كنيم كه اين وعده‌هاي سخاوتمندانه خدا را بپذيريم و به خد اختصاص دهيم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر