شام خداوند

عیسی و شاگردانش، یک روز پیش از مرگ عیسی، نخستین عشاء ربانی (شام خداوند) را با یکدیگر خوردند (مرقس ۱۴: ۲۲-۲۴ و تفسیر آن مشاهده شود). عیسی خود به مسیحیان حکم کرد که شام خداوند را به یادگاری مرگ وی بجا آورند (اول قرنتیان ۱۱: ۲۳-۲۶ و تفسیر آن مشاهده شود). 
در طی شام خداوند، مسیحیان نان و عصاره انگور می‏خورند. هنگامی که ایمانداران گرد هم می‏آیند تا مرگ خداوند را به یاد آورند، نان به شکلی معرف بدن پاره شده مسیح است، و عصاره انگور معرف خون ریخته شده وی می‏باشد. عیسی در مورد نان فرمود؛ ”بگیرید بخورید که این جسد من است“ (مرقس ۱۴: ۲۲). توسط خون عیسی، عهد و میثاقی جدید بین خدا و انسان منعقد شد (فهرست لغات: ”عهد“ مشاهده شود). 
هنگامی که ما در شام خداوند شرکت می‏جوییم به طریقی در مرگ و حیات قیام او شریک می‏شویم. هنگامی که نان را می‏خوریم و عصاره انگور را می‏نوشیم، به طریقی منحصر به فرد، توسط ایمان، با مسیح متحد می‏شویم. بسیاری از مسیحیان بر این اعتقادند که هنگامی که ما در نان و عصاره انگور شریک می‏شویم، از برکاتی که از مرگ و قیام مسیح ناشی می‏گردند، به شکلی تازه برخوردار می‏شویم، یعنی بار دیگر آمرزش گناهان، پاک شدن از آنها، و حیات نوین را تجربه می‏کنیم. 
تنها ایمانداران می‏توانند در شام خداوند شرکت کنند. پیش از خوردن نان و عصاره انگور، شخص ایماندار باید از تمامی گناهانی که از آنها آگاه است، توبه کند و در اطاعت از عیسی زندگی کند. در واقع، پیش از شرکت در شام خداوند، هر ایماندار باید با جدیت خویشتن را تفتیش کند (به اول قرنتیان ۱۱: ۲۷-۲۹ و تفسیر آن مراجعه کنید). 
این موضوع به گونه‏ای مفصل تر در مقاله عمومی: ”شام خداوند“ مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.