باید بدانیم که همه ی فلاسفه ی پیروان مذهب اصالت وجود، منکر وجود خدا و مخالف دین و مذهب نبودند. سورن کرکگارد (Soren Kierkegaard) دانمارکی که می توان وی را پایه گذار فلسفه ی اصالت وجود دانست از ایمانداران واقعی خدا و از پیروان حقیقی عیسی مسیح بوده است.
او می گوید:
ایمان آوردن به خدا و اطمینان داشتن به او مانند شناکردن در اقیانوس بزرگ و عمیق است. یعنی همان دل به دریا زدن ما و بقول غربی ها، نوعی ریسک. کسی که از دل به دریا زدن می هراسد ممکن است قدری در قسمت کم عمق بماند اما می ترسد پای خود را از کف دریا بلند کند. چنین شخصی هرگز نمی تواند در اقیانوس بیکران به شنا بپردازد. کسی که آرزوی شنا کردن را دارد باید به آب اطمینان کند؛ دل به دریا بزند و چسبیدن به کف کم عمق را رها کند. این دل به دریا زدن "جهش ایمانی" است. رها کردن کف دریا ی زندگی و تسلیم اقیانوس بیکران الهی شدن "زلزله ی بزرگ " است.
از نظر کرکگارد متضاد لغتی ایمان، شک نیست بلکه ماندن در یاس و نا امیدی است. اشخاص مایوس و نا امید و افسرده کسانی هستند که ایمان ندارند و از این جهت است که در جایی از یادداشت های خود می گوید:
" ای خداوند، خدای من، بار دیگر شهامت امیدوار بودن را به من ارزانی دار"
منظور کرکگارد از ایمان آوردن به خداوند، اطمینان به دعوت اوست که بوسیله ی مسیح به گوش بشر می رسد:
" بیایید نزد من ای تمام زحمتکشان و گرانباران و من شما را آرامی خواهم بخشید".( انجیل متی، فصل یازده، جمله بیست و هشت)
منظور کرکگارد از ایمان آوردن به خداوند، اطمینان به دعوت اوست که بوسیله ی مسیح به گوش بشر می رسد:
" بیایید نزد من ای تمام زحمتکشان و گرانباران و من شما را آرامی خواهم بخشید".( انجیل متی، فصل یازده، جمله بیست و هشت)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر